Wydarzenia 2016/2017
- Inauguracja roku szkolnego 2016/2017
- „Sprzątanie świata - Polska"
- Oskarole rozdane!
- Kolejny sukces młodej poetki…
- Bajają, bajają… Legendy opowiadają…
- Mikołajki
- Hej kolęda, kolęda...
- Mędrcy Świata, Monarchowie...
- LITERACKI TŁUSTY CZWARTEK
- Żywa lekcja historii
- „Świat młodych dorosłych” w twórczości Johna Greena
- Szkolni mistrzowie ortografii
- Ortograficzne potyczki
- Wybory Miss i Mistera Gimnazjum Gminnego w Karolewie '2017
Nagłówek
17.11.2016r.
Wiktoria Fiedorowicz, tegoroczna absolwentka Gimnazjum Gminnego w Karolewie, odniosła kolejny sukces poetycki. Wzięła udział w XIII Wojewódzkim Konkursie Literackim „Naród silny rodziną” organizowanym w ramach Warmińsko – Mazurskich Dni Rodziny. Obok niej w Konkursie wzięła udział jeszcze trójka moich uczniów: Lucyna Kardaś, Martyna Grabias i Kacper Kamiński.
Z tematem Konkursu próbowało zmierzyć się wiele osób w różnym wieku. Swoich sił próbowano w różnych formach literackich. Na Konkurs wpłynęło 106 prac. Komisja Konkursowa doceniła teksty Wiktorii, przyznając jej 21 października 2016 roku Nagrodę Marszałka Województwa Warmińsko – Mazurskiego, która była do odebrania w czasie uroczystej gali w auli Urzędu Wojewódzkiego w Olsztynie. Jestem dumna z Wiktorii, ale jestem dumna także z pozostałych. Cieszę się, że udało mi się namówić ich na podjęcie prób poetyckich, zachęcić do czytania poezji i ośmielić do wyrażania swoich uczuć i przemyśleń. Najbardziej żałuję, że „moi” poeci to już absolwenci, że pożegnali mury naszej szkoły i mojej sali i że kto inny może dziś śledzić rozwój ich talentów.
Załączam próbkę tekstów konkursowych. Może któryś z nich przypadnie Wam do gustu, może Was zachwyci, może zachęci do własnych prób poetyckich… Służę pomocą i wsparciem…
Urszula Konieczka
Polska rodzina
Polska rodzina
Polska rodzina –
Ta wiele mi przypomina,
Czasy świetne i potężne,
Tudzież prawe i mężne.
Zaś na współczesne czasy,
Diabelskie, groźne i nieciekawe,
Trzeba rodzinie zaparzyć kawę.
Pora wygodnie usiąść w fotelu
I zaczekać na bliskich,
Wszak jest ich tak wielu.
Trzeba ich witać, często rozmawiać,
O swoich troskach im opowiadać.
Nasza Ojczyzna to niejedna blizna,
To niejedna krwawiąca rana
Ręką wroga zadana.
O bohaterstwie i cierpieniu przodków
Trzeba uczyć dzieci,
Niech ptak wiedzy w świat nie odleci,
Niech sowa, symbol mądrości,
W świecie dzieci zagości.
Niech wiedzą polskie dzieci,
Że światło pamięci o przodkach
Wiecznie świeci.
To światło nie blednie, nie przygasa,
To polska, rodzinna siła nasza.
Kacper Kamiński, kl. III B
Gimnazjum Gminne w Karolewie
Opiekun: mgr Urszula Konieczka
W nas ta siła
W nas ta siła
Nie było odpoczynku, wolnych dni, wakacji,
Nie mogliśmy nawet wygłaszać własnych racji,
Żadnych protestów, strajku, sprzeciwu,
Nikt się wtedy temu nie dziwił.
Nie dostrzegaliśmy pięknych darów natury,
Najważniejsze, by przetrwać tortury.
Codzienne walki o pożywienie sprawiły,
Że zwierzęce instynkty się w nas obudziły.
Podczas nocnego chłodu, jednym kocem otuleni,
Dotrwaliśmy w spokoju do jesieni.
Przed nadchodzącą zimą trwaliśmy w strachu,
Że nie przetrwamy zimowego zamachu.
Szukaliśmy wszędzie schronienia,
Spotykając takich jak my – łowców wytchnienia.
Każdy wobec siły zła był bezradny,
Obraz spokoju i dobra stawał się niedokładny.
Tracąc wszelką nadzieję, nikt się nie zastanowił,
Że zawsze mamy siebie, tę myśl mam w głowie.
Tak wiele było rodzin światu oddanych, z marzeniami,
By Polsce dać szczęście i usłać ją różami.
Połączyliśmy więc wspólne siły,
Przetrwaliśmy, gdy wrogie ataki nas gnębiły.
Wielu dla Ojczyzny upadło
I to nas na wieki nauczyło,
Że naród rodziną silny, pamiętaj, dziecino.
Lucyna Kardaś, kl. I TH
Opiekun: mgr Urszula Konieczka
Wrota Hadesu
Wrota Hadesu
Wrota Hadesu otworzyły się
Cienie po obu stronach pilnują dostępu
My w szeregach jak drzewa
Czekamy na nasz czas
Tamten dostał numer
Tamta dostała numer
Teraz moja kolej
Tylko po co
Nie mamy już nic
Ani życia
Ani godności
Cienie ciągle nas prześladują
Cienie nie mają litości
Cienie nie znają litości
Nasz czas jest policzony
Nasz los tak oczywisty
Że aż nie ma odpowiednich słów
Prawda prawd brzmi – każdy z nas umrze
Umrzemy wkrótce
Jeden po drugim
Próbujemy pomagać
To nie jest łatwe
Tam z lewej strony kobieta karmi dziecko
Chyba nie wie, że cień to widzi
Kobiety już nie ma
Tam po prawej młoda dziewczyna
Słaba, chora, wycieńczona, głodna
Złotowłosa dziewczynka podaje jej kawałek suchego chleba
Dziecka już nie ma
Cienie są bezlitosne
Cienie nie czują strachu
Cienie odbierają życie
Czy takie życie ma sens
Kiedy nie masz już rodziny
Kiedy bliscy odpłynęli w niebyt
Kiedy jesteś sam
Co Ci pozostało
Zaśnij i śnij
Śnij o kwiatach, ptakach, łąkach zielonych
Śnij o słońcu, księżycu i gwiazdach
Śnij o bliskich, ich szczęściu i spokoju
Bo kiedy się obudzisz
Twój koszmar zacznie się od początku
Martyna Grabias, kl. III B
Gimnazjum Gminne w Karolewie
Opiekun: mgr Urszula Konieczka
Schody odchodzącego życia
Schody odchodzącego życia
Na schodach słychać kroki śmierci
Kroki pilnującego nas cienia
My przerażeni
Ucichło wszystko wokół
My przerażeni
Nasza nadzieja na lepsze jutro słabnie
My przerażeni
Czekamy, aż wszystko się zacznie i skończy
My ciągle przerażeni
Poukrywani po kątach życia
I tyko pies siedzi spokojny
Jakby nigdy nic
My przerażeni
Matka ociera łzy, ojciec ma kamienną twarz
(choć lekko drży mu broda)
My przerażeni
Otwierają się wrota piekieł
W oddali widać kilka postaci
My przerażeni
Znaleźli ojca i matkę
Ich ciała jak jesienne liście opadły
My przerażeni
Modlimy się, szukamy spokoju
Demony zniknęły wraz z blaskiem dnia
Słońce utorowało nam drogę
My przerażeni
Czuwamy przy rodzicach
Oni poświęcili swoje życie, dusze i spokój
Podobno z nas płynęła ich radość
My przerażeni
Niezbyt dobrze umiemy żyć
Nie potrafimy krzywdzić
Nie potrafimy myśleć tylko o sobie
Nie potrafimy walczyć o swoje
Rodzice nas tego nie nauczyli
Za kilka chwil znów się spotkamy
My i oni
Oni i my
Znów szczęśliwi
(przerażenie nas opuściło)
Martyna Grabias, kl. III B
Gimnazjum Gminne w Karolewie
Opiekun: mgr Urszula Konieczka
Rodzina, Ojczyzna, Miłość
Rodzina, Ojczyzna, Miłość
Miłość łączy i buduje,
Miłość motywuje,
Zycie daje ludziom prawo i wolność wyboru,
Nadaje kierunek.
Jesteśmy, kochamy,
Walczymy o miłość, rodzinę i marzenia.
Niespełnione marzenia o szklanych domach,
Wizje wolnego życia, sprawiedliwego i pełnego miłości.
Rodzina powinna być wsparciem, podporą i opoką,
Siłą, chęcią do działania i walki.
Szanując najbliższych,
Budujemy szacunek wobec siebie.
Pomagając innym, kiedyś też otrzymamy pomoc.
Wystarczy zrozumieć, wystarczy wysłuchać,
Wystarczy być blisko i słuchać.
Wystarczy zaufać i zdobyć zaufanie.
Łącząc zrozumienie i zaufanie,
Dajemy sobie szansę na nowe życie.
Dajemy sobie nowe siły i poczucie bezpieczeństwa.
Bo rodzina to siła…
Wiktoria Fiedorowicz, kl. III A
Gimnazjum Gminne w Karolewie
Opiekun: mgr Urszula Konieczka
Nagłówek
Rodziny to naród
Naród tworzymy i budujemy
Narodem jesteśmy, naród utożsamiamy.
Pokolenia łączy wspólna historia,
Walka, ból, łzy,
Gorzki smak przegranej.
Niezmierna siła,
Niekończąca się nadzieja,
Oczekiwanie lepszego jutra.
Młodzi ludzie wypełnieni entuzjazmem
Chcą walczyć o siebie,
O wolność, o niezależność, o polskość.
Zawsze będziemy przepełnieni dumą,
Że jesteśmy, że będziemy,
Że możemy kochać,
Możemy żyć i być…
Jednym narodem, jedną dumą i siła.
Naród jest rodziną
Budowaną od wieków,
Silną, niepokorną,
Czasem podzieloną, ale rodziną…
Niepowodzenia łączą, sukcesy dają siłę,
Wolność cieszy i buduje…
Mamy piękną narodową historię, chrońmy ją, pielęgnujmy,
Ona daje znamiona wspólnoty,
Tworzy rodzinę narodową.
Daje dumę, siłę i moc.
Naród silny rodziną.
Wiktoria Fiedorowicz, kl. III A
Gimnazjum Gminne w Karolewie,
opiekun: U. Konieczka
Rodzina – mały Eden
Rodzina – mały Eden
Największym darem jest miłość,
Zdolność kochania.
Miłość to początek,
Ewa i Adam, symbol życia,
Miłości i grzechu,
Zrozumienia, pomocy i wsparcia.
Rodzina to wspólne życie,
Bez dumy, chęci podporządkowania bliskich,
Bez siły, przemocy i kłamstwa.
Rodzina to pomoc, troska o innych, drobne gesty.
To uśmiech na widok dopasowanej kamizelki
(błysk w oku Bolesława Prusa).
W każdym jest dobro i potrzeba kochania,
Od życia dostajemy swoją szansę,
Często dajemy się ponieść emocjom,
Bywamy słabi… Tak czasem bywa…
Pozwalamy, by los dawał nam szansę…
I zabierał…
Jesteśmy, kochamy, chcemy być szczęśliwi.
Czas nie jest wytłumaczeniem, ale bywa dobrym doradcą.
Każdy naród ma swój czas.
Czekamy na nasze chwile szczęścia.
Na nasze małe szczęścia, które budują nasz świat.
Nasz świat, naszą drogę,
A na końcu tej drogi chcemy kochać i być kochani.
Wiktoria Fiedorowicz, klasa III A
Gimnazjum Gminne w Karolewie,
opiekun: Urszula Konieczka